Griekenland, dé bakermat van onze westerse beschaving én tegelijkertijd het land bij uitstek waar men uit enthousiasme al eens gaarne grootmoeders servies aan diggelen gooit. Zonder zelf veel brokken te maken mocht ik het etmaal voordien reeds Athene in een notendop ontdekken, samen met een dozijn reisprofessionals die mij op een toeristische studiereis vergezellen. Nu is de tijd aangebroken om aan de chaos van de Griekse hoofdstad te ontsnappen en de sereniteit van de Atheense Rivièra op te zoeken. Hier, aan de zonnige zuidwestkust van de regio Attica, wachten ons eindeloze palmboomboulevards, azuurblauwe baaien en oogstrelende stranden, met als ultiem kroonjuweel Kaap Sounion en zijn mythische Tempel van Posseidon. En dat allemaal op slechts een steenworp van Athene!

Zorgvuldig puzzelt de goedgemutste chauffeur onze koffers in het laadruim van de minibus, gelukkig niet zoals de gemiddelde vrolijke Griek met zijn vaatwerk omgaat… Eenmaal alles en iedereen ingescheept is, zet de bus zich grommend in beweging en ruilen we de rumoerige stad Athene in voor haar ravissante rivièra. Terwijl we over de drukke Andrea Syngrou Avenue de weg naar zee zoeken, weerklinkt door de speakers in de bus alvast een welgemeende kaliméra. De Griekse ‘goeiedag’ komt uit de mond van Antonis, onze sympathieke gids die er al sinds het begin van onze trip bij is (zie ‘Athene in een Notendop’). Niet veel later al bereikt de bus de Baai van Faliro en schakelen we vanaf hier over op de kronkelende kustboulevard die tot in Vouliagmeni reikt, de Golf van Egina aftastend.

“Terwijl we over de drukke Andrea Syngrou Avenue de weg naar zee zoeken, weerklinkt door de speakers in de bus alvast een welgemeende kaliméra.”

“Look at the nice bitches here,” triggert Antonis ons in zijn beste ‘Grengels’. Daarmee bedoelt hij niet op een respectloze manier de bevallige dames die net over de door palmbomen geflankeerde promenade struinen, maar wél de vele zandstranden die er als een reclamescherm aan ons raam voorbijglijden. Wat verder sjezen we langs het voormalige vliegveld van Athene, een omvangrijke site die na zijn definitieve sluiting in 2001 grotendeels het toneel vormde voor de Olympische Spelen van 2004. Heel wat zilveren, bronzen en gouden medailles werden toen gretig op deze heilige gronden binnengerijfd in disciplines als kajak, hockey en honkbal. Na de spelen raakte heel wat van de peperdure sportinfrastructuur echter in onbruik. Het terrein ligt er nu maar verloederd bij en wacht sindsdien nog steeds op een nieuwe bestemming.

God van de zee

Ónze bestemming is gelukkig wél gekend: Kaap Sounion. Maar eer we daar zijn, lassen we eerst nog een korte stop in te Vouliagmeni. Deze mondaine badplaats bengelt als een appendix onderaan de Atheense agglomeratie, op nog geen 25 kilometer van de Akropolis. Drie oogverblindende schiereilandjes doorboren er als een misvormde drietand de Egeïsche Zee, met als tandplak tussen die tanden een paar aanlokkelijke zandstranden. Akkoord, die vergelijking kon misschien wat smaakvoller, maar enfin… Pootje baden kan je overigens ook in het Meer van Vouliagmeni, nét buiten het centrum. Deze lagune ligt langs drie zijden verzonken tussen verticale rotswanden en staat via een wijdvertakt netwerk van ondergelopen grotten in directe verbinding met zowel de zee als met enkele ondergrondse warmwaterbronnen. Het meer zelf fungeert zo als één grote openluchtspa, dankzij het brakke water dat er het hele jaar door over aangename temperaturen beschikt.

“Drie oogverblindende schiereilandjes doorboren er als een misvormde drietand de Egeïsche Zee, met als tandplak tussen die tanden een paar aanlokkelijke zandstranden.”

Voorbij Vouliagmeni neemt de bebouwing stelselmatig af en wisselen ingedutte badplaatsen af met groen bespikkelde, kalkstenen heuvels. Ook de brede boulevards hebben intussen plaats geruimd voor een wondermooie tweevaksbaan, die zich als een ruige rollercoaster een weg langsheen de grillige kustlijn slingert. En dan volgt de moment suprême, waar ik al van bij ons vertrek uit Athene met engelengeduld naar uitkijk. Vanachter een zoveelste bocht komt eindelijk de mythische Kaap Sounion in ons vizier. Een kolossale rots rijst er stoer uit zee op en draagt op zijn rug de antieke ruïnes van de Tempel van Posseidon, zoals een taart zijn kers. Dit oudheidkundige heiligdom werd opgericht in de 5e eeuw v.Chr. ter ere van Posseidon, de god van de Zee in de Griekse mythologie. En voor de ‘geografielen’: De kaap markeert tevens het meest zuidelijke punt van het Attica-schiereiland.

Sunset is closed

Groot is de archeologische site niet, maar het is vooral zijn ligging bovenop de goddelijke Kaap Sounion die indruk maakt. Zelfs de flamboyante dichter Lord Byron was er danig van onder de indruk, dat hij er bij zijn bezoek in 1810 prompt zijn naam in één van de tempelpilaren kerfde. Wij houden het hooguit op een selfie. Als absolute apotheose van de dag worden we er bovendien nog vergast op een spectaculaire zonsondergang, die de marmeren restanten van de tempel in een hemelse gloed van avondrood doet baden. Een magisch schouwspel, dat abrupt ten einde loopt eens de zon helemaal achter de einder vervaagt. Al vlug beveelt een bewaker ons met enige aandrang om zich naar de uitgang te begeven. Veel tijd om van de invallende schemering in dit sprookjesachtige decor te genieten is er dus helaas niet meer. “Sunset is closed!” fulmineert de licht geagiteerde man meermaals, doelend op mijn collega’s die zich niet zo snel laten wegjagen. Zelf hebben we er eerlijk gezegd ook meer plezier in dan dat we ons geïmponeerd voelen. Zelfs onze Griekse herder Antonis ziet er wel de fun van in. Sunset is closed… Zonder het zélf enigszins te beseffen, had de overijverige bewaker zonet een hilarische oneliner gecomponeerd. Ik bespaar jullie alvast de vele inside jokes en persiflages die later tijdens onze reis nog zouden volgen. Report is closed.

“Zelfs de flamboyante dichter Lord Byron was er danig van onder de indruk, dat hij er bij zijn bezoek in 1810 prompt zijn naam in één van de tempelpilaren kerfde.”

---

---

Logeren

In Athene sliepen wij bij Grecotel Pallas Athena, een kunstzinnig vijfsterrenhotel met het Atheense stadhuis als hun buren. Hartje Athene dus. Aan de Atheense Rivièra verbleven wij bij Grecotel Cape Sounio, dat feeëriek uitkijkt over de schilderachtige baai met de antieke Tempel van Posseidon aan de overzijde. Maar ook in Vouliagmeni tip ik je nog een paar hotels die garant staan voor een ontspannen vakantie.

---

Deze trip arrangeren

Erheen en vervoer ter plaatse

De internationale luchthaven van Athene ligt op 22 km van Vouliagmeni en op 45 km van Kaap Sounion. Zowel Aegean Airlines als Brussels Airlines onderhouden meermaals per dag een rechtstreekse verbinding vanuit Brussel. Ook Ryanair vliegt naar Athene, maar dan vanuit Charleroi. De vluchtduur bedraagt ongeveer drie uur. Met het openbaar vervoer naar de Atheense Rivièra reizen is eerder omslachtig. Je neemt dus best een huurwagen of een taxi vanaf de luchthaven.

De beste manier om de Atheense Rivièra te verkennen is met een (huur)wagen. Kom je van Athene, vermijd dan de B9-autosnelweg via Markopoulo (Μαρκόπουλο) en Laurion (Λαύριο). Kies, zoals wij deden, voor de veel mooiere 91-autoweg langs de zuidwestkust van Attica.

Eenmaal per uur rijdt er een streekbus van KTEL Attikis van Athene naar Kaap Sounion, via Vouliagmeni. In Athene kan je opstappen aan het busstation van Pedion Areos, dat vlakbij metrohalte Victoria (ΒΙΚΤΩΡΙΑ) op metrolijn 2 ligt. Check zeker ter plaatse nog eens de uurregelingen, daar die vaak wijzigen en online niet altijd even simpel terug te vinden zijn (ktelattikis.gr/en/ensounio).

De oranje ‘Riviera Line‘ van City Sightseeing Athens verbindt met open dubbeldeksbussen het centrum van Athene (Halte Melina Merkouri / Plaka, tegenover de Tempel van Zeus) met Vouliagmeni. Deze interessante lijn passeert onder meer langs de verlaten Olympische site uit 2004 en volgt verder voor een groot deel de kilometerslange kustboulevard langsheen de Golf van Egina (citysightseeing.gr).

---

Cultuur

Toegangstickets tot de archeologische site van de Posseidontempel kosten 10 Euro per persoon. Hét uitgelezen moment om de site te bezoeken is een half uurtje voor zonsondergang. De kassa sluit 20 minuten voor zonsondergang, het volledige domein klaarblijkelijk meteen na de zonsondergang al.

Voor de toegang tot het Meer van Vouliagmeni betaal je op weekdagen 15 Euro per persoon per dag en 18 Euro in het weekend. Kom je op donderdag pootje baden, dan kost je dat slechts 9 Euro. Je kan ook een glimp van de lagune opvangen vanaf de parking, zonder dat je daar toegang voor hoeft te betalen (limnivouliagmenis.gr/en).

---

Ook dit nog …

Je kan de Atheense Rivièra perfect als daguitstap vanuit Athene inplannen. Maar je kan er dus ook voor kiezen om de drukke stad gedurende meerdere dagen te ontvluchten en de rust van de Atheense Rivièra op te zoeken, als ontspannen verlengstuk van je citytrip. Een combinatie van een hotel in Athene met een hotel aan de Atheense Rivièra kan zo een leuke variatie in je vakantie brengen. Meerwaardezoekers zullen aan de Atheense Rivièra wellicht wat meer op hun honger blijven zitten. Op de tempel van Posseidon na zijn de culturele bezienswaardigheden hier nogal beperkt. Kaap Sounion ligt ook iets te ver van Athene (64 km) om meerdere dagen over en weer te pendelen. Daar leent Vouliagmeni zich dan misschien wel beter toe. Gezien deze badplaats zich binnen het grootstedelijke gebied van Athene bevindt, is de bereikbaarheid van de hoofdstad veel groter van hieruit.

---

Deze trip combineren

Combineer je ontspannen verblijf aan de Atheense Rivièra met een bezoek of citytrip aan de hoofdstad Athene, dat slechts op een boogscheut van de kust ligt.

---

Congé à volonté