Oezbekistans hoofdstad Tasjkent mag er op het eerste zicht misschien wat grauw en grijs uitzien, maar eens je dieper in haar ziel graaft, zal je er juist een levendige stad in herkennen. Het strak ontworpen straatbeeld ademt Perzische, Aziatische en westerse invloeden tegelijkertijd, rijkelijk overgoten met een kruidig Sovjet-sausje. Mis dus zeker deze betoverende tour door Tasjkent niet, mocht je ’toevallig’ in Oezbekistan toeven. Dé perfecte start dus voor een ravissante rondreis door deze nog grotendeels onontgonnen bestemming.
Inhoudsopgave
Last updated on april 23rd, 2024
Een verrassende daguitstap in de hoofdstad van Oezbekistan
Traditioneel tromgeroffel en trompettengeschal weergalmt luidkeels over het weidse plein voor de vokzal van Tasjkent, het centrale treinstation. Jammer genoeg niet voor ons, maar “voor de jonge knapen van het lokale taekwondoteam”, fluistert een omstaander ons in. “De juniorenploeg heeft nog maar net de landstitel binnengerijfd”, gaat de man opgewonden verder. Vandaar het feestelijke welkom dus. “Hun trein is zonet aangekomen, ze kunnen ieder moment het station verlaten!”
En ja hoor, luttele seconden later verschijnen de jeugdige kampioenen ten tonele. Eén van de jongens voorop bezwijkt nog net niet onder het gewicht van de glimmende wedstrijdbeker die hij trots het station uitdraagt. Het duurt niet lang, of de wachtende moeders sluiten hun kroost teder in de armen en overladen hen met bloemen. Wat een ontroerend moment om onze reis in Oezbekistan te starten.
De magische metro van Tasjkent
We duiken aan het centraal station meteen de metro van Tasjkent in, die op zich al een bezoek meer dan waard is. De metrostations zijn één voor één schitterende diamanten. Elk met hun uniek design kunnen ze zo wedijveren voor de prijs van mooiste metrostation ter wereld. Een aardig souvenir uit de teloorgegane Sovjet-Unie, waar men vond dat het proletariaat ook zijn paleizen verdiende.
Neem nu bijvoorbeeld Station Alisher Navoi, dat met zijn plafond van Perzische koepels wel een moskee lijkt. Station Kosmonautlar dan eert met veel grandeur Russische kosmonauten als Yuri Gagarin en Valentina Tereshkova, respectievelijk de eerst man en de eerste vrouw in de ruimte. In Station Pakhtakor vervolgens verwijzen de schilderachtige muren van mozaïek, beeldig in turquoise en okergele kleuren geschilderd, naar de (omstreden) katoennijverheid die het land haar rijkdom schonk (lees ook: De Stem van Stihia: Wat met het Aralmeer?). Station Yunus Rajabiy tenslotte heeft meer weg van een bescheiden paleis dan van een metrostation, dankzij z’n marmeren muren, opmerkelijke pilaren en luchters in een soort van art-decostijl. En zo volgen er wel nog een aantal ondergrondse hoogtepunten.
Op ontdekking langs de mooiste metrostations van Tasjkent
Wij doken onder in station ‘Toshkent’, het metrostation dat bij het centrale treinstation van Tasjkent hoort. Daar namen we de blauwe lijn tot ‘Alisher Navoly’, waar we vervolgens via ‘Pakhtakor’ overstapten op de rode lijn, tot ‘Amir Temur Hiyoboni’. Onderweg stapten we in ieder station wel eens uit en namen dan telkens opnieuw de volgende metro. Tussen iedere metro in geniet je van voldoende tijd om de prachtige stationsarchitectuur vanop de perrons te bewonderen. Een spotgoedkoop museumbezoek op de koop toe, want je kan zo al een paar van de mooiste metrostations in Tasjkent meepikken tijdens één enkele rit, wat je ruwweg € 0,13 kost. Er staat ook geen tijdslimiet op het ticket, het blijft geldig tot je de metro weer verlaat.
Timoer Lenk: de held van Oezbekistan
Na onze duistere kennismaking met ondergronds Tasjkent komen we weer aan de oppervlakte bij het metrostation ‘Amir Temur Hiyoboni’. We knipperen even met onze ogen, die opnieuw aan het daglicht moeten wennen, en slenteren verder naar het Amir Timoerplein (Amir Temur Maydoni), zeg maar het epicentrum van Tasjkent. We schrijven trouwens 9 mei vandaag, wat in Oezbekistan Memorial Day betekent. Op deze feestdag herdenken de Oezbeken hun voorvaderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog hun ziel voor het vaderland gaven. Het openbare leven ligt dus grotendeels stil vandaag.
Er is bijgevolg amper verkeer rond het anders zo drukke Amir Timoerplein. De zeven rijvakken hier over het zebrapad oversteken was wellicht nog nooit zo eenvoudig. Een onberispelijk onderhouden park vult de ruimte binnen deze veredelde rotonde, met in het middelpunt ervan een bronzen beeld van een ruiter te paard. De ruiter in kwestie is Timoer Lenk, Oezbekistans grote volksheld. Geen stad in het land, of er is wel een straat of plein naar deze gevierde man uit de middeleeuwen vernoemd. Ergens wel wat vreemd, aangezien hij van Turks-Mongoolse komaf was. In de 14e eeuw stampte Timoer Lenk immers een immens rijk uit de grond, dat zich uitstrekte van de Zwarte Zee in het westen tot Delhi in het oosten.
Hij bombardeerde daarbij de stad Samarkand prompt tot hoofdstad van zijn nieuwbakken imperium, wat een periode van rijkdom en voorspoed inluidde voor de regio die nu de huidige republiek Oezbekistan behelst. En daar zijn ze hem hier dus nog steeds dankbaar voor.
Timoeridenmuseum
In het Timoeridenmuseum nemen tal van historische artefacten je terug mee naar de tijd van Timoer Lenk en zijn wonderbaarlijke wereldmacht. Het museum ligt aan de rand van het Amir Timoerplein en huist in een rond gebouw dat zo uit de Efteling lijkt weggelopen te zijn. Klein weetje trouwens: Timoer Lenk had ook een bijnaam: ‘Tamerlane’, ofwel ‘Timoer de Manke’. Sinds zijn arm en been tijdens een robbertje vechten in 1363 door een koppel pijlen getroffen werd, mankt hij immers.
Hotel Uzbekistan: Een knap staaltje van rauwe Sovjet-architectuur
Vervolgens springen we een paar eeuwen vooruit en wippen – nog steeds aan hetzelfde plein – even binnen bij Hotel Uzbekistan, een knap staaltje van rauwe Sovjet-architectuur, uit 1974. Met zijn boemerangachtig grondplan, waaruit 17 betonnen verdiepingen als een stapel karton naar omhoog rijzen, en met de naam van het hotel in grote blokletters op het dak, overschaduwt hotel Uzbekistan op nogal brutalistische wijze het Amir Timoerplein. Onze volksheld beneden zou voor minder op z’n paard kruipen.
Eens het hotel binnen, katapulteert het ouderwetse interieur ons meteen terug naar de tijd van de Sovjet-Unie. Alleen de hamer en sikkel boven de onthaalbalie ontbreken nog net. Blijven slapen doen we er gelukkig niet, maar we liften wel even naar de bovenste verdieping. Ook al ben je er niet te gast, ga hier zeker iets drinken in de panoramische bar op het 17e. Terwijl je van een frisse pint nipt, geniet je van een fenomenaal uitzicht over Tasjkent. Een absolute aanrader!
De beste plov van Tasjkent bij Beshqozon
Met de metro gaat het nadien dan naar het noorden van de stad. We stappen uit in station Bodomzor, nog zo’n schilderachtig exemplaar. Nochtans werd dit station pas in 2001 opgeleverd. We wandelen langsheen de kaarsrechte Amir Timoerboulevard en komen daarbij langs het enigszins verloederde Tashkentland, een pretpark dat duidelijk nog in z’n winterslaap vertoeft.
We krijgen nu ook de 375 meter hoge TV-toren in het vizier. Precies een maanraket die men ieder moment de kosmos kan inschieten. Maar we blijven braaf met onze voetjes op de grond en gaan iets verderop lunchen bij Beshqozon. We hebben ons laten wijsmaken dat dit vermaarde restaurant wel eens de beste plov van Tasjkent zou serveren. We zijn benieuwd…
ⓘ Plov is een typisch Oezbeeks rijstgerecht met traag gegaard lamsvlees, wortel, rozijnen, oosterse kruiden (zoals saffraan) en naar wens een hardgekookt kwarteleitje erbij. Zeg maar de Oezbeekse versie van de Spaanse paella. Maar in plaats van in een grote pan, bereidt men de plov hier in een kazan, een volumineuze wokpan die langs onder door een passioneel houtvuur gekieteld wordt. Uit één kazan kan men met gemak tot wel 1000 porties scheppen. Eten genoeg voor iedereen dus!
We ploffen ons neer op het terras van het restaurant. Wanneer de ober even onze kant opkijkt, steek ik meteen vier vingers naar omhoog. Hij heeft het meteen begrepen. Iets anders kan je hier toch niet krijgen. Luttele minuten later staat de plov al voor m’n neus te dampen en smelt vervolgens gewoonweg als boter op mijn tong. Ook m’n buikje is nu helemaal content hier in Tasjkent.
De majestueuze Minor-moskee
Met een goedgevulde maag springen we nadien ook nog eens binnen in de majestueuze Minormoskee, op de oevers van de rivier de Ankhor. Wat de ‘kleinerende’ naam van deze moskee ook durft beweren, miniem is die allerminst. Meer nog: het zelfs één van de grotere gebedshuizen in Tasjkent! Er is zomaar even plaats voor 2500 knielende moslims. En oud is het bouwwerk ook totaal nog niet. De Minormoskee werd pas in 2014 ingewijd, maar werd wel geheel volgens het aloude islamitische design ontworpen. Ware het niet dat de moskee nog zo blonk van jeugdigheid, je zou zweren dat die er al honderden jaren staat. Ga zeker ook eens naar binnen, want de koepel boven de riante gebedsruimte ziet er met z’n kleurrijke mozaïek erg hemels uit. Wel niet vergeten van je schoenen uit te trekken!
Chorsu Bazaar
Het lag trouwens nog in de bedoeling om de bedrijvige Chorsu Bazaar te bezoeken, een grote overdekte markthal overspannen met een mastodont van een betonnen koepel. Maar spijtig genoeg zouden we daar niet meer voor sluitingstijd geraken. We laten het idee dan maar varen en ruilen de bazaar in voor… een bar! De Steam Bar meer bepaald, een hippe tent in Tasjkent langsheen de drukke Amir Timoerlaan (vlakbij metrostation ‘Minor’). Inderdaad, nog een straat naar onze volksheld vernoemd…
Stoom afblazen in de Steam Bar
Het interieur van de Steam Bar is met z’n steam punk-thema op z’n minst opmerkelijk te noemen. Aan de voordeur heet Darth Vader ons vanachter een mysterieus rooster ietwat schrikwekkend welkom, de toog lijkt wel een soort van obscure drankstokerij en aan het plafond in de zaal bengelt een grote luster vervaardigd uit lege flessen whisky. Precies of we zijn in een filmdecor van Tim Burton aanbeland!
Op de kaart overheerlijke burgers en bier. En wat later zorgt ook een liveband vanop het podium achter een glimmende Harley-Davidson voor een streepje muziek. Wanneer de zanger zich dan ineens – in zijn allerbeste Frans – aan ‘Alors en danse’ van onze Belgische trots Stromae waagt, gehoorzamen we flink en schuifelen we schoorvoetend richting de dansvloer.
En blijkbaar inspireren we daarbij nog tal van andere gasten in het etablissement. Nog wat later neemt een DJ dan de fakkel van de band over en laat het feest nog tot een kot in de nacht verder gonzen. Even goed stoom afblazen nu, na onze boeiende daguitstap in Tasjkent.
→ Vanuit Tasjkent reisden we daags nadien door naar het Samarkand, het culturele hart van Oezbekistan, langsheen de legendarische Zijderoute. Lees hier het vervolg!
Koffers pakken en wegwezen
Hoe naar Tasjkent reizen?
- Wij vlogen met Turkish Airlines naar Tasjkent, met een overstap op de splinternieuwe luchthaven van Istanboel.
- Vanuit Parijs en Frankfurt kan je ook rechtstreeks naar Tasjkent vliegen met Uzbekistan Airways, de nationale luchtvaartmaatschappij van Oezbekistan.
- De internationale luchthaven van Tasjkent beschikt tot op heden niet over een trein- of metrostation.
- Wil je bij aankomst op de luchthaven van Tasjkent niet ten prooi vallen aan opdringerige taxichauffeurs, dan regel je best op voorhand een privétransfer via GetYourGuide of via je hotel.
- Heb je niet op voorhand een transfer geregeld? Wandel dan iets verder van het luchthavengebouw weg, tot aan het grote rondpunt, en probeer daar een rijdende taxi staande te houden. Op die manier zal je er goedkoper van af komen.
Tip: Beschik je over wat meer tijd? Las dan misschien eens een stopover in Istanboel in. Turkish Airlines biedt interessante formules aan die een bezoekje aan deze bruisende stad wel heel verleidelijk maakt / turkishairline
Hoe je in Tasjkent verplaatsen?
Metro
Tasjkent beschikt over een bescheiden metronetwerk, bestaande uit vier metrolijnen: een blauwe, een rode, een groene en een bruine. In het stadscentrum beschrijven drie van de vier lijnen een driehoek, met in de punten mogelijkheden om over te stappen (Opgelet: in de overstappunten verschillen de stations op iedere lijn van naam). De stations zijn vaak van een oogverblindende schoonheid.
Reizen met de metro is gemakkelijk, snel en spotgoedkoop. Wij betaalden anno 2022 een schamele € 0,13 voor een rit. Handig: je kan ook contact- en ticketloos met je bankkaart betalen! Gewoon even je bankkaart (of smartphone met NFC-optie) scannen aan de toegangspoortjes.
De metro is verbonden met het centrale treinstation van Tasjkent, maar spijtig genoeg (nog) niet met de internationale luchthaven.
Taxi
Een vlotte manier om je in de stad te verplaatsen is per taxi. Officiële taxi’s hebben een gele kleur, maar iedere auto is eigenlijk een potentiële taxi. Ga langs een bij voorkeur drukke baan staan en steek je arm uit. Binnen de minuut stopt er meestal wel iemand. Gewoon even een prijs afspreken met de chauffeur en je bent vertrokken.
De app Yandex, zeg maar de lokale Uber, is in Oezbekistan aan een sterke opmars bezig. Alleen kunnen buitenlanders deze app helaas (nog) niet gebruiken. Wat je wel kan doen, is een local aanspreken (bijvoorbeeld in je hotel of op restaurant) die voor jou dan via zijn of haar app een transfer kan regelen. Die persoon geeft je dan de nummerplaat mee van de auto die je komt oppikken en de prijs van de gereserveerde rit. Betalen doe je zelf (cash) bij de chauffeur. Eenvoudig en spotgoedkoop!
Waar overnachten in Tasjkent?
Wij verbleven in Tasjkent in het Oscar Boutique Hotel. Al waan je je hier precies in één of andere Parijse avenue. De fraaie bakstenen voorgevel met Franse balkons zou zo in de Franse hoofdstad passen.
Dit kleinschalige hotel telt slechts 50 luxueuze kamers en is erg stijlvol ingericht met oog voor design en detail. Op de binnenplaats schuilt overigens een mooi buitenzwembad met aangrenzend bubbelbad, wat een welgekomen verfrissing biedt tijdens hete dagen in Tasjkent.
Het hotel is strategisch gelegen in een rustige woonwijk, tussen de internationale luchthaven enerzijds, en het treinstation en het stadscentrum anderzijds. Een taxi is wel aangeraden voor je verplaatsingen, aangezien het dichtstbijzijnde metrostation (‘Toshkent’) en het treinstation toch nog op een half uurtje wandelen van het hotel liggen. Via het hotel kan je ook een transfer van en naar de luchthaven regelen (betalend).
Persoonlijke tips om iets te eten of te drinken in Tasjkent
- Restaurant Beshqozon is naar verluidt de place to be voor de beste plov van Tasjkent, een het nationale gerecht van Oezbekistan. Reserveren hoeft niet, want het restaurant is vanbinnen ruim genoeg. Je kan er bij goed weer ook buiten op het terras zitten.
- Steam Bar is een hippe bar annex restaurant, langsheen de drukke Amir Timoerboulevard. Westerse keuken met voornamelijk burgers en vleesgerechten. Er treedt regelmatig een liveband op, gevolgd door een DJ.
- Neem in het reusachtige Hotel Uzbekistan, aan het centrale Amir Timoerplein, zeker eens de lift naar het 17e en ga een pint drinken in de panoramische bar, die je een subliem uitzicht over Tasjkent belooft.
Goed om weten
Taal
Oezbeeks is er de officiële taal, die nauw verwant is aan het Turks. Sinds de val van de Sovjet-Unie worden aanduidingen meer en meer in het Latijnse alfabet geschreven, wat het voor toeristen eenvoudiger maakt om te navigeren in het land. Toch is het niet slecht om wat kennis van het Cyrillische alfabet op te scharrelen.
Heel wat Oezbeken spreken ook Russisch, vooral de oudere bevolking dan. Engels is nog niet zo wijdverspreid, maar steeds meer jongeren zijn die taal wel machtig.
Munteenheid en prijzen
In Oezbekistan betaal je met de Sum (UZS). Voor 1 Euro heb je ongeveer 12.000 Sum. Wanneer je er geld afhaalt, voel je je dus heel even een miljonair. Op de meeste plaatsen in Tasjkent kan je eenvoudigweg met de kaart betalen, maar voorzie voor de zekerheid toch ook iets van cash. Opgelet! In de internationale aankomsthal op de luchthaven van Tasjkent is er géén geldautomaat te vinden, kwestie dat je er niet voor verrassingen komt te staan.
Prijzen zijn naar West-Europese normen laag in Oezbekistan. Voor een maaltijd op restaurant betaal je zo’n € 4 à € 5 en een halve liter bier heb je meestal al voor € 1.
Overzichtskaart
Deze trip combineren
Wij beperkten ons bezoek aan Oezbekistan niet louter tot de hoofdstad Tasjkent.
Vanuit de hoofdstad spoorden we dan ook verder naar de kunststeden Samarkand en Khiva, ooit belangrijke bolwerken langsheen de legendarische Zijderoute. Veel toeristen voegen daar ook nog een bezoek aan de feeërieke stad Buchara aan toe. De genoemde steden bereik je het best per (nacht)trein (zie In het spoor van de Zijderoute: Oezbekistan per trein).
Vanuit Khiva trokken wij nog verder naar het noordwesten van Oezbekistan, naar de autonome regio Karakalpakstan en het wegkwijnende Aralmeer. Een must do voor de fans van dark tourism.
Beschik je over nog wat meer tijd? Dan kan je een rondreis door Oezbekistan verder nog uitbreiden met een verkenning van de andere ‘stans’: Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan.
Pingback: Plan Oezbekistan: De ultieme rondreis - Op Congé met Xavier
Pingback: Plan Oezbekistan: De ultieme rondreis - Op Congé met Xavier
Pingback: Markant Samarkand - Op Congé met Xavier
Pingback: Oezbekistan per trein: in het spoor van de Zijderoute - Op Congé met Xavier