Ardennen (België)
Vielsalm – Trois-Ponts (- Coo)
14 of 17,5 km (A→B)
Niveau: ★★☆☆☆

---

Het zijn de laatste dagen van het jaar en het weerbericht voorspelt als eindejaarsgeschenk eindelijk nog eens wat sneeuw in ons land, weliswaar boven 300 à 400 meter hoogte. Ik laat mij alvast door de sneeuwvoorspellingen verleiden en spoor samen met enkele familieleden naar de Belgische Ardennen voor een frisse wandeling van Vielsalm naar Trois-Ponts, dwars doorheen uitgestrekte loof- en naaldbossen en langs idyllische gehuchten.

We springen dartel de trein uit in het station van Vielsalm, hartje Belgische Ardennen. Ondanks de hoogte van 361 meter boven zeeniveau is er van het witte goud helaas nog geen vlok te bespeuren en lijkt de herfst eerder present. Al beginnen de regendruppels zichzelf toch stilaan in natte sneeuwvlokken te transformeren. Er is dus nog hoop! We laten het alleszins niet aan ons hart komen en vatten met de wind in de rug, gebaard door de storm Bella, onze semi-winterse expeditie richting Trois-Ponts aan. De eerste kilometer voert ons langsheen de oostelijke oever van de schilderachtige Lac des Doyards, het grootste meer van de provincie Luxemburg. Het riviertje de Salm stroomt het meer hier langs de zuidkant binnen en buldert er aan de overzijde met een artificiële waterval weer uit. Allesbehalve veel zalm in het meer van Vielsalm, maar wel veel zwaan. En ik die dacht dat enkel Brugge daar een patent op had. Pal in het meer staat overigens een bevallig, houten paviljoen als een paal boven water, dat middels een brugje met het vasteland verbonden is. We zijn nog geen kilometer ver of we houden hier al halt voor een korte eetpauze. Niet alleen onze lunch, maar ook het 360°-decor van op het water is er namelijk om van te smullen.

“Allesbehalve veel zalm in het meer van Vielsalm, maar wel veel zwaan. En ik die dacht dat enkel Brugge daar een patent op had.”

Een gezegende kom dampende chocolademelk

Een sandwich of twee later steken we nét voorbij de waterval de spoorweg over en beginnen we via een smal pad stilletjes aan te klimmen. Al snel laten we de laatste huizen van Vielsalm achter ons en duiken we het desolate woud in. Vijf kilometer aan een stuk zien we haast het bos door de loofbomen niet meer, tot we de plaats Farnières met het gelijknamige kasteel uit 1926 bereiken. Slechts een handvol huizen uit natuursteen vormt er samen met het kasteel de minuscule agglomeratie van dit afgelegen gehucht te midden van het bos. Zelfs de GSM-ontvangst krijgt het zwaar te verduren. De sneeuwvlokken nemen intussen in intensiteit toe en infecteren beetje bij beetje het Ardense landschap met een fijn laagje wit poeder. We zoeken beschutting in de kleine kapel van Farnières voor de tweede gang van onze picknick, vergezeld van een gezegende kom dampende chocolademelk en de Maagd Maria die goedkeurend toekijkt.

Voorbij Farnières is het qua vegetatie de beurt aan de naaldbomen. We zijn halfweg tussen Vielsalm en Trois-Ponts en bereiken stilaan het hoogste punt op onze wandeling. Hier op 549 meter boven zeeniveau wordt ons engelengeduld eindelijk beloond. De sneeuw heeft een maagdelijk wit deken van enkele centimeters hoog geschapen en kraakt als knetterende bubble wrap onder onze wandelschoenen door. Het komt zelfs kortstondig tot een klein sneeuwballengevecht onder de expeditieleden. Wat verderop glijden we dan voor even het bos uit en slenteren we de petieterige dorpjes Dairomont en Saint-Jacques binnen. Of wat je zelfs een dorp kan noemen. Het ene behoort tot Vielsalm, het andere al tot Trois-Ponts.

Offroaden

Vanaf hier gaat het nu stevig bergaf. Spijtig genoeg geldt hetzelfde voor de sneeuwlaag, die weer in het niets oplost. Een verlaten landweg jaagt ons opnieuw een naaldbos in, met in de dieperik links van ons een ruisend riviertje dat zich een weg kronkelt tussen de slanke boomstammen. Niet veel verder kruist ons pad dit riviertje ook… dwars door het water! Maar eer je de natte voeten zou overwegen: Je kan het stroompje ook letterlijk links laten liggen, even offroaden door het bos en terug inpikken op het aansluitende pad dat iets verder weer rechts van de rivier afbuigt.

“De sneeuw heeft een maagdelijk wit deken van enkele centimeters hoog geschapen en kraakt als knetterende bubble wrap onder onze wandelschoenen door.”

De neerslag heeft de dwarrelende sneeuwkristallen nu definitief ingewisseld voor plenzende regen en drijft de lichtsterkte in de lucht naar een absoluut dieptepunt. Een pop-upbeek eist intussen ook de helft van de weg op om het gutsende hemelwater met spoed te evacueren. Maar de laatste kilometers tot Trois-Ponts zijn ingezet! Al zit het venijn hem soms in de staart. Nét voor we het dorpsplein van Trois-Ponts bereiken staat ons nog een fikse afdaling over een steil en met momenten modderig pad te wachten. Mijn schoonvader slaagt er alsnog in om tijdens de allerlaatste meter van die afdaling nog even een tuimeling te demonstreren en met zijn kont gretig de Ardense grond te kussen. Maar geen zorgen. Een hartverwarmende jenever later was hij alweer helemaal op de been.

Het dorpje Trois-Ponts, dat letterlijk ‘drie bruggen’ betekent, nestelt zich in een diepe vallei, daar waar de Salm in de Amblève uitmondt. Helemaal uitgeregend houden wij het hier na 14 kilometer stappen voor bekeken. Heb je nog wat energie op overschot, wandel dan gerust nog de resterende 3,5 kilometer tot Coo uit, gekend voor zijn waterkrachtcentrale, het attractiepark Plopsacoo en uiteraard zijn vermaarde watervallen. Hoewel dat water tijdens onze tocht van Vielsalm naar Trois-Ponts vooral uit de lucht kwam vallen, kan ik deze idyllische wandeling alleen maar aanbevelen. Het was alleszins de doorweekte kleren meer dan waard. Beeld je dus in dat er een stralend zonnetje schijnt en/of een hemels sneeuwtapijt tot in het dal ligt. Je zal helemaal verkocht zijn.

---

Deze wandeling arrangeren

De route

Ik stippelde deze wandeling zélf uit via de app Routeyou ().

De tocht gaat voornamelijk over onverharde wegen van grind of aarde, die er in het najaar en na regenval hier en daar modderig kunnen bijliggen. Waterdichte wandelschoenen zijn dus een must. Het stijgingspercentage is van gemiddeld niveau. Vooral in de eerste helft van de route gaat het licht naar omhoog, daarna quasi constant gezapig bergaf. Enkel de laatste afdaling tot in het centrum van Trois-Ponts kan bij drassige of besneeuwde grond verraderlijk zijn. De haarspeldbocht in de geasfalteerde Rue des Hézalles kan hier een iets veiliger alternatief bieden. Van Trois-Ponts naar Coo loopt de route hoofdzakelijk vlak door het dal van de Amblève.

---

Erheen

De stations van Vielsalm, Coo en Trois-Ponts liggen alle drie langs het parcours. Op weekdagen stopt er ieder uur een IC-trein van de verbinding Luik-Luxemburg. In het weekend en op feestdagen is dit slecht één keer om de twee uur. De rit vanuit Luik duurt iets meer of iets minder dan een uur, afhankelijk van het station van herkomst of bestemming, over een beeldige spoorlijn die doorheen de wondermooie valleien van de Ourthe, de Amblève en de Salm meandert. Ze behoort zo tot één van de mooiste spoorlijnen in België en is op zich al de verplaatsing waard (nmbs.be).

Kom je met de wagen, dan kan je die gratis parkeren aan of vlakbij de stations van Vielsalm en Trois-Ponts. In Coo kan je enkel betalend parkeren. Om (terug) tot bij de start van de wandeling te komen kan je dan een stukje met de trein reizen (zie hierboven).

---

Consumeren

Cafés en restaurants vind je in Vielsalm, Trois-Ponts en Coo zelf. Vooral in Coo is er een ruime keuze aan horeca, vanwege de populaire watervallen hier. Tussen deze plaatsen is het aanbod onbestaande. Voorzie dus zelf drank en een lunchpakket voor onderweg.

---

Wandel mee à volonté