Kreta, Griekenlands grootste eiland en zoveel meer dan alleen maar een strandbestemming. Dat bewijzen de tal van gekende en minder gekende curiositeiten die we op ons pad kruisten. Soms letterlijk om de kriebels van te krijgen, want niet overal liep onze zomervakantie op Kreta van een leien dakje…
Inhoudsopgave
Last updated on februari 15th, 2024
Kreta, zoveel meer dan alleen maar een strandbestemming
Morgenstond op Kreta. De hemel kleurt staalblauw, de zon komt spontaan van achter de exotische palmen piepen en ook de krekels slaan naarstig aan het tjirpen. Het bezorgt ons instant een mediterraan gevoel. Vrolijk fluitend huppelen we ons paradijselijk resort nabij Rethymnon uit, dansen de huurwagen in en zetten het op een rijden naar het centrum van Rethymnon, op een kwartiertje van ons hotel.
Adelaarsnest Rethymnon
Rethymnon vertaalt zich als een knusse havenstad aan de zachtheuvelende noordkust van Kreta, ongeveer halfweg tussen Chania en Heraklion. Iets minder gekend dan de twee laatstgenoemden, maar aan charme absoluut geen gebrek hier. We flaneren de stad binnen over de Eleftheríou Venizélou. Deze fraaie palmboompromenade kromt zich vanaf de marina als een banaan rond de baai, tot aan de Venetiaanse haven, met voorsprong de meest fotogenieke plek in de stad. Een school vissersloepen ligt er dobberend voor anker aan de met terrassen overspoelde kades, terwijl een antieke vuurtoren de toegang tot het bassin bewaakt. Heel mooi allemaal, al moet je de smekende kelners op de kades er wel even bijnemen.
Wij bedanken vriendelijk voor een tafeltje en duiken meteen de oude binnenstad in. Het centrum van Rethymnon is dooraderd met tal van smalle straatjes, waar het bulkt van de ambachten en de tavernas. Het kloppende hart is het lommerrijke plein rond de 17e eeuwse Rimondifontein. Maar voor het hoogtepunt van de stad ondernemen we een korte klim naar het Venetiaanse Fortezza uit de 16e eeuw. De ruïnes bovenop de stadsheuvel zijn er stille getuigen van een adelaarsnest dat Rethymnon – niet altijd even succesvol – tegen piraten en Ottomanen moest beschermen. Vanaf de nog grotendeels intacte wallen geniet je alleszins van een formidabel uitzicht over de stad en de oneindig lijkende zee, die het fort er langs drie zijden omarmt.
ⓘ Een kaartje voor het Venetiaanse Fortezza kost 4 Euro per persoon.
Tip: Vermijd de toeristische terrassen rond de Venetiaanse haven en ga iets drinken langsheen de Eleftheríou Venizélou. Zo is bar Fraoules één van de hippere plekjes in Rethymnon.
Agreco Farm, een biologische boerderij om van te smullen
In de late namiddag trekken we naar de Agreco Farm, enkele kilometers landinwaarts van Rethymnon. Op deze biologische boerderij produceert men onder meer wijn, olijfolie en zeep voor de diverse hotels van Grecotel, een Griekse hotelketen en tevens eigenaar van de Agreco Farm. De boerderij lijkt wel een charmant Grieks dorpje op zich. Er is een taverna, een kapel en een winkeltje, idyllisch gewikkeld rond een pittoresk binnenplein met een dikke olijfboom in het midden. Niet verwonderlijk dat deze romantische setting erg gegeerd is als locatie voor trouwfeesten.
Gastvrouw Maria ontvoert ons op een rondleiding over het domein en trakteert ons onderweg op enkele van hun artisanale delicatessen, zoals hun befaamde olijfolie en een glas van hun voortreffelijke rode wijn. Ook aan hun zelfgestookte raki ontsnappen we niet, de nationale sterke drank van Kreta. Een beetje verwant met de Griekse ouzo, maar dan zonder de sterke anijssmaak. En Maria is absoluut niet verlegen om ze nog eens vol te doen. Yamas!
Tijd voor het diner dan. We krijgen één van de beste tafels op het sprookjesachtige terras van de taverna van Agreco Farm toegewezen. Voor ons strekt zich een glooiend landschap uit, bespikkeld met robuuste olijfbomen en doorstreept door ranke wijngaarden. En in de verte glundert het Grieksblauwe water van de Kretenzische Zee, zo ver het oog reiken kan.
“Vanavond zullen jullie maar liefst 35 smaken van Kreta degusteren!” kondigt maître Yiorgos laconiek aan. Je hebt dus maar beter niet teveel gegeten die dag. Griekse salade van het huis, traag gegaard lamsvlees met in rozemarijn gebakken aardappelen, traditionele schapenyoghurt met tijmhoning en walnoten, en nog zoveel meer, landen verrukkelijk op onze tafel. En allemaal van eigen kweek!
Te gast bij Grecotel?
Verblijf je op Kreta in één van de wonderbaarlijke resorts van Grecotel? Dan kan je het boerderijbezoek en het aansluitende diner eenvoudigweg aan je hotelreceptie reserveren. Gasten die er bovendien het half pension genomen hebben, genieten in de taverna van Agreco Farm van een korting op de eindafrekening. Er is op de boerderij trouwens ook een winkeltje waar je hun artisanale waren kan aankopen, om je Griekse escapade thuis nog even verder te zetten.
Meer info: agreco.gr
Het drama van het Arkadiklooster
Niet ver van de Agreco Farm bevindt zich het Arkadiklooster. Reken vanaf Rethymnon op een half uurtje rijden. In 1866 vond hier een groots drama plaats. Kretenzische rebellen, die zich er tegen de oprukkende Ottomanen verschansten, bliezen toen in een daad van wanhoop een opslagplaats vol buskruit en tevens zichzelf op, met als doel de vijand een halt toe te roepen. Wat toen niet geheel gelukt is, by the way. Tegenwoordig is het klooster opnieuw een oord van spirituele rust en vrede, waar nog steeds een handvol monniken woont. Beslist eens een bezoekje waard!
ⓘ Toegangsprijs klooster: 4 Euro (ter plaatse aan de kassa of online)
Van noord naar zuid over de Askifouhoogvlakte
Tijd voor wat avontuur! Daarvoor trekken we naar de ruige zuidkust van Kreta. De weg erheen is al een belevenis op zich. Vanaf het dorpje Vryses kronkelt een panoramische pasweg gestaag naar omhoog tot op de Askifouhoogvlakte. Vanaf hier zakken we dan, langsheen de grillige randen van de Imbroskloof, abrupt af naar Chora Sfakion, aan de zuidkust van Kreta. De vele haarspeldbochten lijken van bovenaf wel een Formule 1-circuit. Met dat verschil dat ik hier meer op de rem dan op het gaspedaal moet gaan staan. En maken dat ik geen wilde geit van de weg maai, want die trippelen hier werkelijk overal in het rond. Het landschap aan deze kant van Kreta ziet er beslist anders uit dan in het noorden: dor, een woeste kustlijn en diepe kloven. Ergens doet het mij wel wat denken aan een eerdere trip naar Jordanië.
Tip: Stop op de weg van Vryses naar Chora Sfakion even voor een koffie bij ‘Imbros Gorge View’. Vanaf hun terras kijk je er magistraal uit over de indrukwekkende Imbroskloof. Doorheen het V-vormige dal kan je hier ook al een glimp van de Libische Zee opvangen, die de zuidelijke zijde van Kreta afboordt.
Pittige hike doorheen de Aradenakloof
De meeste toeristen kiezen aan de zuidkant van het eiland voor een trektocht doorheen de beroemde Samariakloof. Maar wij hebben een andere spleet voor ogen: de Aradenakloof. De trail van vijf kilometer doorheen deze knap verborgen kloof start in Aradena zelf, een afgelegen bergdorp dat sedert de jaren ’50 grotendeels verlaten is.
Wadend doorheen de ruïnes van het spookdorp bereiken we dan de rand van de afgrond. Een onverhard pad leidt ons in zigzag tot op de bodem van het ravijn. Op sommige plaatsen is de kloof zodanig ijl, dat het zonlicht amper de grond streelt. Bijgevolg is het daar beneden nog aangenaam koel, wat op een hete dag als vandaag mooi meegenomen is.
We wandelen onder een 150 meter hoge stalen brug door, waar we daarnet nog stapvoets met de wagen over tuften. Telkens wanneer er een auto over het kunstwerk dendert, horen we het steevast donderen in Aradena. De steile rotswanden fungeren als een galmende klankkast en scherpen het dramagehalte alleen nog maar aan. Als klap op de vuurpijl zien we in het ravijnbed onder de brug enkele kapotgereden planken en een verloren autoband liggen. Het doet mijn wenkbrauwen toch enigszins fronsen. De hike doorheen de kloof ook trouwens, want die is absoluut niet voor doetjes weggelegd.
Hooguit vijf kilometer scheidt Aradena van ons einddoel: Marmara Beach, aan de Libische Zee. Maar soms is het zodanig klauteren geblazen, dat we maar schoorvoetend terreinwinst boeken. Op een gegeven moment loer ik even over m’n schouder om te zien hoe mijn vriendin Marjolein het ervan afbrengt. Maar wanneer ik haar letterlijk met knikkende knieën doodsangsten zie uitstaan, lijkt het me uiteindelijk toch beter om op onze stappen terug te keren. Jammer, maar we zouden er uren over gedaan hebben. Weet dus waar je aan begint, mocht je je aan deze pittige hike wagen!
Aradena Hiking Trail: Enkele praktische tips
Durf je de uitdaging van de ‘Aradena Hiking Trail’ toch aan? Maak dan dat je goed voorbereid bent. Deze tips moeten je alvast op weg helpen:
- Start de hike zo vroeg mogelijk op de dag, omwille van de verschroeiende hitte overdag.
- Zorg ervoor dat je een stevig paar bergschoenen aangespt.
- Volg vanaf de parking in Aradena de rode pijl om dwars doorheen het dorp het ravijn te bereiken.
- In Aradena kan je nog wat drank en snacks voor onderweg inslaan aan de kiosk op de parking, want tussen Aradena en het strand van Marmara is er helemaal niets.
Het fraaie kiezelstrand van Marmara
Met de wagen is het evenwel niet mogelijk om tot aan het strand van Marmara zelf te rijden. We proberen dan maar zo dicht mogelijk tot het strand te naderen. Een eerste parkeerpoging ondernemen we bij restaurant The Small Paradise. Tot een onheilspellend bord ons van gedachten doet veranderen. “Don’t park here, goats will damage your car!” orakelt het plakkaat. Wijze raad die opgevolgd dient te worden, lijkt me. Zeker wanneer we merken dat de reeds aanwezige wagens in een hekwerk ingesloten staan, op zijn beurt omsingeld door een leger geiten.
Met horten en stoten keren we dan maar een stuk op de geïmproviseerde baan terug en zetten uiteindelijk de wagen opzij naast een eenzame olijfboom in het doorgaans desolate landschap, net onder het dorp Livaniana. In de verste verte geen geiten te bespeuren hier, dus wagen we het er maar op. Fingers crossed!
Een reeks van blauwe stippen op de rotsen lokt ons vervolgens klifafwaarts tot op het strand. Het had heel wat voeten in de aarde, maar eindelijk bereiken we het fraaie kiezelstrand met tropisch blauw water. Er zijn zelfs grotten! Dit is dus de beloning voor wie de tocht doorheen de Aradenakloof ongehavend overleeft.
Tip: Zie je het avontuur door de kloof of over de weg alsnog niet zitten? Geen zorgen, want vanuit Chora Sfakion en Loutro varen er eveneens geregeld excursieboten heen. Nadeel is wel dat je op dit strand zelden alleen bent…
Meer bezienswaardigheden langsheen de zuidkust van Kreta
Rijd in het terugkeren richting Rethymnon eens langs een andere weg: via Frangokastello, een badplaats met aan het strand een Venetiaans fort uit de 14e eeuw. Vervolgens sjees je over een spectaculaire weg doorheen de Kotsifoukloof opnieuw naar de andere kant van het eiland. Let daarbij zeker op de merkwaardige kapel die in deze kloof onder een overhangende rots opgetrokken is.
Op zoek naar de minotaurus van Knossos
We trekken verder oostwaarts naar de Kretenzische hoofdstad Heraklion. Op zich heeft deze stad niet noemenswaardig veel te bieden. Op de haven en het archeologisch museum na misschien. Heraklion voelt precies wat aan als de kleine versie van Athene: erg druk, wat aan de slordige kant en met uitzondering van enkele levendige bars weinig te beleven. Eerlijk is eerlijk.
De voornaamste trekpleister schuilt eigenlijk een vijftal kilometer ten zuiden van Heraklion: het koninklijke paleis van Knossos. Dit paleis – of wat er van rest – dateert uit de tijd van de Minoïsche beschaving. Anno 2021 is de site herschapen in een stenen woestenij, met hier en daar nog een eenzame rechtopstaande zuil. En vaak gaat het dan nog om een replica, in het begin van de 20e eeuw gereconstrueerd door de Britse archeoloog Arthur Evans.
Knossos is meestal een verplicht nummer bij een bezoek aan Kreta. Zeker en vast een aanrader voor wie zich graag verdiept in de Griekse Oudheid. Maar ons kan de archeologische site eerlijk gezegd maar matig bekoren. Wat mij eerder intrigeert, is het mysterieuze verhaal dat aan het paleis van Knossos plakt.
Volgens de legende lag er diep in de fundamenten van het paleis een misleidend labyrint verstopt, waar een mythisch monster – met het lichaam van een man en de kop van een stier – jarenlang in ronddwaalde. Jawel, ik heb het over de minotaurus. Het schepsel voedde zich met menselijke offers uit Athene, die kansloos het labyrint ingejaagd werden. Tot de Atheense koningszoon Theseus uiteindelijk het monster wist te vermoorden en met behulp van de draad van Ariadne de weg naar buiten terugvond. Je moet het maar durven… De Aradenakloof leek ons al moedig genoeg.
De leprakolonie van Spinalonga
Voor onze laatste uitstap op Kreta zetten we koers naar Elounda, op een uurtje rijden van Heraklion. Deze mondaine badplaats in het oosten van Kreta gaat prat op z’n talrijke luxeresorts in de omgeving. Het is dan ook met recht en reden een prachtige plek om te vertoeven, aan een exotische baai die een lappendeken van turkooize en azuurblauw water vormt.
Maar wij komen voor iets van een heel ander kaliber. In de charmante vissershaven van Elounda springen wij aan boord van de bevallige Anna Maria. De stoere schipper met kaal hoofd, lange baard en tatoeages op z’n been – enkel de papegaai op z’n schouder ontbreekt nog – bezorgt ons een lift naar Spinalonga, een minuscuul eiland in de Baai van Elounda.
Vanop het water heeft Spinalonga ergens wel wat weg van Alcatraz, het beruchte gevangeniseiland nabij de Amerikaanse stad San Francisco. En ergens gaat die vergelijking wel op, aangezien er ook hier mensen ‘opgesloten’ werden. Al had het helemaal niets met misdaad te maken.
Spinalonga: Een korte geschiedenis
In 1903 verrees er op Spinalonga een heuse leprakolonie, gebouwd op de restanten van een oud Venetiaans fort. Wie op Kreta met lepra te maken kreeg, werd onherroepelijk naar dit melaatseneiland verbannen. Maar ondanks de isolatie weg uit de maatschappij en het fysieke lijden aan hun kwalen, konden de patiënten er toch een min of meer normaal bestaan leiden. Spinalonga groeide doorheen de jaren uit tot een florerende stad met markten, koffiebars en zelfs huwelijksceremonies. Pas in 1957 sloot de leprakolonie definitief zijn deuren en vervaagde Spinalonga tot een spookstad.
Een bezoek aan Spinalonga is een best wel beklijvende ervaring. Het is dan ook een grote geruststelling wanneer we de Anna Maria na anderhalf uur weer aan de steiger zien verrijzen, om ons zonder enige aarzeling terug naar het vasteland te varen.
ⓘ Om het half uur vertrekt er een boot vanuit Elounda naar Spinalonga. Tickets koop je op de kade in Elounda en kosten 12 Euro per persoon. Opgelet! Daar zit de toegang tot Spinalonga zelf nog niet in. Daarvoor betaal je nog eens 8 Euro per persoon. Die betaal je ter plaatse aan de kassa op het eiland Spinalonga zelf…
Tip: Neem zelf iets van drank en/of snacks mee op je excursie naar Spinalonga. Of wacht tot je terug bent in Elounda. Er is een winkeltje op het eiland, maar de prijzen lopen er de toeristische spuigaten uit. Voor een blikje cola tel je maar liefst 6 Euro neer…
Koffers pakken en wegwezen
Hoe naar Kreta reizen?
Kreta beschikt over twee internationale luchthavens:
Zowel Brussels Airlines als TUI fly vliegen vanuit Brussel op beide luchthavens, Ryanair vanuit Charleroi. TUI Fly vliegt ook vanuit enkele regionale luchthavens naar Kreta, zoals die van Oostende, Rijsel en Luik.
Huurwagen op Kreta
Wij huurden een wagen via Sunny Cars, die ter plaatse met Hertz samenwerken. Wij genoten er alvast van een onberispelijke service, ook wanneer onze wagen op een gegeven ochtend met een lege batterij kampte.
Het merendeel van de wegen op Kreta bevindt zich in een uitstekende staat. Er werd de laatste jaren fors in de infrastructuur geïnvesteerd, met dank aan Europese fondsen. De noordkant van het eiland is heuvelachtig qua reliëf, maar de wegen vereisen er geen al te grote rijervaring. De E75-autoweg is de belangrijkste schakel op het eiland en loopt van oost naar west langsheen de noordkust. Deze weg verbindt onder andere Chania, Rethymnon en Heraklion met elkaar.
Door het bergachtige karakter van het binnenland en de zuidkust van Kreta zijn de wegen in noord-zuidrichting en langsheen de zuidkust eerder schaars. Ze zijn erg bochtig met vaak een lange reeks van krappe haarspeldbochten. Hier is het dus wat meer uitkijken geblazen met de wagen. Ook voor de vele loslopende geiten.
Let wel op je snelheid, want de autoweg bulkt van de flitspalen. Gebruik voor de zekerheid een app zoals Waze, om overal zeker te zijn van de maximum toegelaten snelheden. Die limieten zitten namelijk niet altijd even logisch ineen en staan ook niet altijd even goed aangeduid.
Waar overnachten op Kreta?
Wij combineerden op Kreta twee sublieme resorts van de Griekse hotelketen Grecotel, elk met hun eigen identiteit: Caramel Boutique Resort in Rethymnon en Amirandes Resort nabij Heraklion (Klik op de links van de hotels voor een uitgebreide review).
Overzichtskaart
Met dank aan Grecotel Hotels & Resorts en Sunny Cars
0 reacties op “Zomervakantie op Kreta”