Het is op de kaart even zoeken naar drie kleine, wat afgelegen stipjes in de Middellandse Zee, zo tussen Sicilië en de Noord-Afrikaanse Kust in: de eilanden Malta, Gozo en Comino. Samen vormen ze de ministaat Malta, die maar liefst 10 keer kleiner is dan de Provincie West-Vlaanderen. Het grootste eiland van de drie, eveneens Malta genaamd, meet zo nog geen 30 km in lengte. Klein maar fijn zegt men, en dat is hier niet anders. Geen exotische stranden, nauwelijks stranden ‘tout court’ eigenlijk, maar wel een royaal palet aan indrukwekkende kliffen, pittoreske vissersdorpjes en een boeiende cultuur. Maar het kroonjuweel is toch wel de bruisende hoofdstad Valletta. Haar historische binnenstad is bovendien in haar geheel beschermd als UNESCO werelderfgoed en mocht in 2018 zichzelf een jaar lang tot culturele hoofdstad van Europa kronen. Reden te meer dus voor een bezoekje aan het majestueuze Malta, en dat putje winter!
We schrijven begin de maand december. Een zalige 20 graden boven nul streelt zachtjes mijn gezicht en het stralende zonnetje doet mijn ogen instant fonkelen. Goedgeluimd start ik, samen met boezemvriend Alexander, deze mediterraanse minitrip in het politieke hart van Malta: Valletta. Deze stad werd pas in de 16e eeuw door de Orde van Malta en haar befaamde ridders uitgebouwd tot een versterkt fort op een landtong in zee. Ze verving daarmee de toenmalige hoofdstad Mdina. Een relatief jonge stad dus, wat het schaakbordpatroon van de straten verklaart. Zich oriënteren in een stad was nog nooit zo simpel.
De stad voelt in de eerste plaats eigenlijk een tikkeltje Siciliaans aan. Zandkleurige rijhuizen met drogend wasgoed, buiten aan de kleurrijke Maltese balkonnetjes, flankeren er de kaarsrechte straten, terwijl een scala aan barokke kerken en kathedralen er de skyline domineert. Een rode telefooncel op de stoep, een erfenis uit de tijd van de Engelse overheersing, bewijst dan weer het unieke karakter van Malta. Het was dan ook pas in 1974 dat de huidige republiek zich losrukte van het Britse Gemenebest. Kijk zeker uit je doppen wanneer je er de straat oversteekt, want men rijdt er nog steeds links! Een vleugje Londen aan de Middellandse Zee dus, maar dan wel eentje met een iets behaaglijker klimaat.
Intra muros
Het doet dan ook wat vreemd aan om begin december in zomerse outfit doorheen de stad te flaneren, met rondom ons weelderige kerstversiering en oneindige deuntjes van jingle bells. Nog zo’n restant uit die Britse tijden. Vanaf de stadspoort, zeg maar de hoofdingang tot de werelderfgoedstad, snijdt Republic Street het centrum van Valletta kaarsrecht doormidden tot aan Fort Sint-Elmo, op het uiterste puntje van de landtong. Daarmee vormt het de ruggengraat en tevens dé winkelstraat van de binnenstad.
“Rondom ons weelderige kerstversiering en oneindige deuntjes van jingle bells.”
Eenmaal intra muros stoten we er meteen op het parlement van Malta, ontworpen door de Italiaanse architect Renzo Piano en pas geopend in 2015. De meningen over dit futuristische bouwwerk zijn nogal uiteenlopend, maar ik vind het best wel iets hebben. Zeker omdat de buitenkant over diezelfde beige tint beschikt als alle andere gebouwen in het oude centrum. Het parlement leeft daardoor in perfecte harmonie met de rest van deze oogverblindende stad.
Iets ouder en klassieker dan het parlement is de 16e eeuwse Sint-Janscokathedraal, dé toeristische trekpleister van Valletta. De relatief sobere buitenkant doet mij in eerste instantie niet vermoeden hoe weelderig dit gebedshuis er langs binnen uitziet. Het barokke interieur omvat een rijke verzameling aan fresco’s op het gewelfde plafond, terwijl blinkend bladgoud er de dikke muren siert. In het Oratorium, een bijgebouw van de kathedraal, pronken enkele werken van de gekende Italiaanse schilder Caravaggio, met onder meer de wereldberoemde “Onthoofding van Johannes de Doper” uit 1608. Ik kan het meesterwerk met haar veelheid aan taferelen wel minutenlang blijven gadeslaan, maar er is nog zoveel meer in Valletta te bewonderen.
“De relatief sobere buitenkant doet mij in eerste instantie niet vermoeden hoe weelderig dit gebedshuis er langs binnen uitziet.”
Torenhoge rekken vol eeuwenoude boeken
Op Republic Square botsen we op het standbeeld van hare majesteit Queen Victoria, die nogal intimiderend op mij neder kijkt. Achter deze kranige dame bevindt zich de Nationale Bibliotheek van Malta, die best wel een kort en vooral gratis bezoekje waard is. Het muffe interieur met torenhoge rekken vol eeuwenoude boeken katapulteert mij er ettelijke decennia terug in de tijd. Het is er muisstil en slechts enkele stralen van daglicht dringen de leeszaal binnen. Een vrouw bestudeert er in absolute stilte een naslagwerk, terwijl enkele bibliothecarissen maar roerloos van achter hun desk voor zich uitstaren.
Buiten gaat het er dan gelukkig toch stukken geanimeerder aan toe. Een zowel letterlijk als figuurlijk hoogtepunt in Valletta zijn de Upper Barrakka Gardens, een volks parkje bovenop de imposante stadsomwallingen die de binnenstad omringen én die bovendien nog grotendeels intact zijn. Tientallen meters boven zeeniveau krijgen we er een weergaloos panorama over de Grand Harbour voor de voeten geworpen, de natuurlijke binnenhaven van Valletta. Een niveau lager dan waar wij staan bivakkeert de Saluting Battery. Maak dat je hier tegen de middag bent, want dagelijks om klokslag 12u doet een luid kanonschot er Valletta op haar grondvesten daveren. Vroeger om de bevolking te laten weten dat het lunchtijd was, nu eerder uit folklore. Aan de overzijde van de Grand Harbour ontwaren we ook nog The Three Cities, een verzamelnaam voor de drie versterkte voorsteden Birgu, Senglea en Cospicua. Even betoverend als Valletta zelf, maar dan zonder de hordes toeristen. Via een lift en een veerpontje sta je er in een mum van tijd. Eenmaal aan de overkant moet je zeker eens aan de achterzijde van het fort van Sint-Angelo gaan gluren. Via een ietwat verborgen en amper onderhouden pad aan de zijkant van dit bastion kom je aan het water van de Grand Harbour uit en geniet je daar van een unieke blik op Valletta.
“Dagelijks om klokslag 12u doet een luid kanonschot er Valletta op haar grondvesten daveren.”
Maar de stad op haar mooist bewonderen doen we toch wel van óp het water. Gedurende anderhalf uur navigeert een schip van Captain Morgan Cruises doorheen talrijke inhammen, exuberante jachthavens en zelfs een stukje open zee. We krijgen Valletta vanuit meerdere perspectieven te zien. Het klotsende zeewater omarmt de stad op haar schiereiland namelijk langs drie zijden. De rode avondzon maakt intussen haar huiswerk en laat de stad in een gloed van magisch licht baden. Magic hour heet dat dan. Bij terugkomst aan de kade van Sliema zakt de zon gemoedelijk achter de horizon weg en begint de duisternis stilaan in te vallen. De deining tijdens de boottrip heeft ons alvast met een licht gevoel van honger opgezadeld. We schuiven onze voeten dan ook snel onder tafel bij één van de vele restaurants in de binnenstad van Valletta voor een heerlijke stuffat tal-fenek: Een Maltees konijnstoofpotje én een verplicht te degusteren gerecht bij een bezoek aan Malta.
Een sprookjesachtig vissersdorpje
‘s Anderendaags is de tijd rijp om de stad uit te trekken. De twee routes van City Sightseeing, die allebei Valletta als startpunt hebben en haast het volledige eiland dekken, zijn daar hét ideale vervoermiddel voor. Onderweg zijn er heel wat haltes waar men naar hartenlust op en af kan hoppen voor een bezoek aan de voornaamste bezienswaardigheden. De rode lijn brengt ons om te beginnen in een uurtje tijd naar Marsaxlokk (spreek uit als Marsa-sjlok), in het zuidoosten van het eiland. Dit sprookjesachtig vissersdorpje kromt zich rondom een schilderachtige baai, waar bont bekladde bootjes uitgestrooid in het helderblauwe water liggen te dobberen. Opvallend is het paar ogen op de steven van heel wat van die schuiten, dit om de schippers te behoeden van onheil op zee. Op het moment van ons bezoek schrijven we zondagmorgen. De promenade langsheen de waterkant wordt dan volledig ingepalmd door een uitgestrekte markt. Niet voor wie houdt van grote druktes, maar het is best wel een meerwaarde voor wie nog op zoek is naar een paar leuke souvenirs of typische streekproducten uit Malta.
“Opvallend is het paar ogen op de steven van heel wat van die schuiten.”
Terug de cabrio dubbeldeksbus op, richting onze volgende stop: de Blue Grotto, een indrukwekkend kluwen van kliffen en grotten aan de ruige zuidwestkust van Malta. Het witte zand in sommige stukken ondiep water geeft het zeewater er een tropisch blauwe kleur. Het is dan ook niet lang gissen naar de herkomst van de naam. Samen met een achttal medepassagiers gaan we aan boord van een gemotoriseerde sloep om het fenomeen van dichterbij te inspecteren. De tocht erheen is op zich al avontuurlijk te noemen. Onze stuurman moet eerst nog wat woeste golven zien te trotseren, eer we de grotten zelf bereiken. Het gaat in ons bootje omhoog en omlaag, precies zoals op een achtbaan. Eenmaal in iets rustigere wateren varen we dan aan een gezapig tempo onder spectaculaire rotsbogen door en dringen we de verschillende spelonken met het helblauwe water binnen.
Breekbare kunstvorm
Een half uurtje later zit het boottochtje er op en krijgen mijn zeemansbenen terug voet aan wal. We stappen opnieuw de bus op, een gewone lijnbus deze keer, en snorren gezwind over een bochtige kustweg richting Rabat. Onderweg worden we nog getrakteerd op dramatische uitzichten op zee, vooral nabij de Dingli Cliffs dan. Deze kolossale rotsformaties torenen hier maar liefst 250 meter boven zee uit en vormen daarmee het hoogste punt van de Maltese eilanden. Eenmaal in Rabat aangekomen dalen we af in de duistere catacomben van Sint-Paulus. Deze gewezen grafkelders werden recentelijk uitgerust met sfeervolle verlichting, wat het geheel toch een stuk minder luguber maakt dan dat het ooit geweest moet zijn.
Op wandelafstand van de catacomben ligt de voormalige hoofdstad van Malta: Mdina, een volledig ommuurde stad die plakt tegen Rabat. We laten ons er met veel plezier verdwalen in de wirwar van fotogenieke steegjes. Niet verwonderlijk dat dit beeldig stadje al meermaals als filmdecor mocht figureren voor producties als “The Count of Monte Cristo” en “Game of Thrones”. Mdina is voorts ook geroemd voor haar glaswerk. Er zijn nog steeds verschillende ambachten in de stad actief die zich ten dienste stellen van deze breekbare kunstvorm. Een bezoek aan de St. Paul’s Cathedral van Mdina, met haar fraaie fresco’s op de binnenzijde van de koepel, mag hier ook zeker niet ontbreken. Maar de kers op de taart in dit wonderlijke stadje is toch wel het betoverende uitzicht over het weidse landschap en de ruime agglomeratie van Valletta, zo’n 225 meter lager. En zoals op vele plaatsen op het eiland, is ook hier de machtige Middellandse Zee met haar azuurblauwe kleur weer moeilijk uit het gezichtsveld weg te denken.
“Niet verwonderlijk dat dit beeldig stadje al meermaals als filmdecor mocht figureren.”
Logeren
AX Hotels beschikt in het centrum van Valletta over twee hotels, beide op slechts enkele tientallen meters van elkaar, in Merchants Street: Het viersterrenhotel The Saint John en het vijfsterrenhotel Rosselli.
Deze trip arrangeren
Erheen
Air Malta vliegt tot twee keer per dag tussen Brussel en Malta in een dikke 2,5 uur tijd. Vanaf de luchthaven is de taxi de vlotste optie om naar het centrum van Valletta te reizen, wat min of meer een kwartier in beslag neemt. Vluchten en transfers kunnen samen met één van bovenstaande hotels in één pakket geboekt worden bij Go Chic of Transeurope.
Malta is lid van de Europese Unie en de Schengenzone. Een geldige identiteitskaart volstaat dus.
Vervoer ter plaatse
Een huurwagen op Malta is geen noodzaak, daar het eiland ook over een uitgestrekt, frequent en goedkoop busnet beschikt. Spijtig genoeg zijn de old timer bussen van weleer intussen allemaal uit dienst genomen, iets wat ik bij een eerder bezoek in 2010 wél nog mocht meemaken. Het grote busstation van Valletta bevindt zich nabij de Tritonfontein, net naast de stadspoort. Lijnbussen rijden er af en aan, Valletta connecterend met alle windstreken op het eiland. Lijn 201 verbindt om het uur de Blue Grotto, de Dingli Cliffs en Rabat (Mdina) met elkaar.
City Sightseeing Malta: € 20 p.p. voor één dag, € 40 p.p. voor twee dagen, onbeperkt geldig op zowel de rode als de blauwe lijn. De rode lijn bedient het zuiden van het eiland, met onder andere Marsaxlokk en de Blue Grotto. De blauwe lijn dekt het noordelijke deel, via Mdina. De halte Valletta Waterfront is de enige plaats waar beide lijnen elkaar ontmoeten. Vanuit het hoger gelegen centrum kom je vlot bij deze halte met de Barraka Lift. Dalen is gratis, stijgen kost je één Euro. De bushalte zelf staat slecht aangeduid, maar is meestal te herkennen aan het kleurrijk geklede personeel van City Sightseeing dat er info verschaft en tickets verkoopt.
De schepen van Captain Morgan Cruises meren af aan de kade te Sliema. Bij een tweedagenticket van City Sightseeing is deze boottocht inbegrepen. Vanuit Valletta geraak je het snelst in Sliema met de Sliema Ferry, die je aan de noordwestelijke zijde van Valletta naast het waterpolozwembad vindt. Aan de andere kant van de stad heb je dan de veerdienst naar The Three Cities, die aan de steiger van Lascaris vertrekt. Deze steiger ligt vlakbij de bushalte van City Sightseeing en valt dus het best te bereiken met de Barrakka Lift. De veerdiensten varen beide om het half uur. Een enkeltje kost € 1,50 p.p. en een retour € 2,80 p.p.
Beste periode
In de zomer kan het er erg warm worden. In de winter meer kans op regen, al zijn er vaak mooie periodes met temperaturen tot 20 graden mogelijk.
Valletta en haar ruime omgeving lenen zich uitstekend voor een minitrip van enkele dagen, zeker in de winter wanneer je de koude en donkere dagen in België even beu bent. Verleng je reis eventueel met enkele dagen, zodat je ook eens de veerboot naar het meer rurale zustereiland Gozo kan nemen.
Dineren
Wij gingen de stuffat tal-fenek (het Maltees konijnstoofpotje) degusteren bij Aaron’s Kitchen, in de binnenstad van Valletta. Zelfs in december zijn de buitentemperaturen vaak nog aangenaam genoeg om op terras te eten. Voor sharing food kan je terecht bij Street Grain, onderdeel van hotel Rosselli. In dezelfde straat heb je verder nog Cheecky Monkey Gastropub, een brasserie die naast het hotel The Saint John ligt en meer de bistronomische kaart trekt met onder meer pasta’s en burgers.
Dit artikel kwam tot stand in opdracht van Stay Chic, het lifestyle magazine van touroperator Go Chic.
Congé à volonté
0 reacties op “Majestueus Malta”