In tegenstelling tot buureiland Ko Chang en andere populaire eilanden in Thailand, zoals Phuket of Ko Samui bijvoorbeeld, bleef Ko Kut nog gevrijwaard van het massatoerisme. Geen wild nachtleven hier, maar een oase van pure rust. Of toch niet helemaal? Tijdens mijn verblijf viel ook Ko Kut immers ’ten prooi’ aan het feestgedruis van Loi Krathong, een traditioneel festival in Thailand en ver daarbuiten. Ik kwam dus als geroepen om er samen met de lokale eilandbevolking te komen meevieren en daarbij zelfs mijn eigen geluksbrenger te water te laten. Maar daarnaast heeft het eiland heus nog wel meer in petto. Je bent dus gerust wel enkele dagen zoet op het exotische Ko Kut, ook naast Loi Krathong.
Inhoudsopgave
Last updated on februari 6th, 2024
Ko Kut, een paradijselijk eiland in het zuidoosten van Thailand
Macadam. Macadam. Macadam-dam-dam. Ritmisch scheurt de songthaew over de bochtige betonbaan die Ko Kut van noord naar zuid doorkruist. Als laatste passagier dropt de chauffeur mij bij mijn verblijf voor de komende dagen, het Rest Sea Resort. Dit kleinschalige resort – met slechts een dozijn villa’s – grenst regelrecht aan een oogverblindend droomstrand, met wuivende palmbomen en hagelwit zand. Naast het resort staat het slaperige dorpje Ao Phrao letterlijk als een paal boven water in een smalle riviermonding. Dag en nacht is het er een komen en gaan van visserssloepjes die de zee op tuffen. Vanaf het strand kan je desgewenst met een gratis kajak van het hotel het ruime sop en de vaargeul door het dorpje in roeien. Maar dat is voor later. Eerst per scooter de rest van dit kleine eiland verkennen!
Het pittoreske vissersdorpje Ao Yai
Ik parkeer de scooter aan de pier van het pittoreske vissersdorpje Ao Yai, dat integraal met paalwoningen in zee ligt. Over een krakkemikkige loopbrug slenter ik de quasi verlaten nederzetting in, terwijl het wulpse zeewater lustig onder mijn voeten door klotst. In één van de schepen langs de steiger profiteren enkele vissers van de rust om de mazen in hun netten te dichten. Eerder die dag leverden ze hun buit af aan de restaurants in het dorp, waar de levende verse vis nu spartelend in kleine reservoirs op hongerige klanten wacht.
Bovenop het golfplaten dak van één van die restaurants laat een schattig aapje de vis liever voor wat ze is en krijgt van een dorpeling net een lekkere banaan cadeau. En het is nog een hoffelijke aap ook! Eens de banaan achter de kiezen verdwenen is, geeft hij de schil voorbeeldig terug aan de afzender. De mens zou er nog iets van kunnen leren.
De sprookjesachtige watervallen van Ko Kut
Ik cruise verder op m’n scooter over het eiland en passeer daarbij enkele merkwaardige hotels, met sprookjesachtige namen als Peter Pan Resort, Wendy The Pool Resort en Tinkerbell Resort. Het piratenschip van Kapitein Haak en de tikkende krokodil die hem steeds achterna zit, ontbreken hier dan wel, maar met de tropische jungle en de paradijselijke stranden heeft Ko Kut aardig wat weg van Nooitgedachtland.
De bevallige watervallen van Ko Kut zouden anders ook niet misstaan in de fantasierijke wereld van de Schotse auteur J.M. Barrie. Of in die van Tarzan, van de Amerikaanse schrijver Edgar Rice Burroughs. Door middel van een koord aan een overhangende tak boven het meertje onder de Klong Chao waterval, slinger ik mijzelf oerkretend het koele water in. Dit zwemparadijs is dan ook een aangename trekpleister voor de lokale bevolking van Ko Kut. Mocht het bij de watervallen van Klong Chao toch op een gegeven moment te druk zijn, dan kun je nog steeds uitwijken naar de minder bezochte, maar daarvoor niet minder charmante Klong Yai Ki waterval.
De traditie van Loi Krathong
We schrijven begin november en dan viert men over gans Thailand, en ver daarbuiten, Loi Krathong. Dit is een jaarlijkse volksfeest aan het einde van het regenseizoen. De bevolking bedankt dan de rivieren voor het leven dat ze hen schenken en vraagt tevens om vergiffenis voor alle ellende die men die rivieren en zeeën tegelijkertijd aandoet. En dat is tussen ons gezegd en gezwegen nogal wat, getuige de vele rotzooi die ik hier al in de waterlopen mocht aantreffen.
Volgens de traditie laat iedereen op Loi Krathong een drijvend bloemstukje te water, gemaakt van bananenbladeren met een brandende kaars en drie smeulende wierookstaafjes erop, een zogenaamde krathong. Nog wat troep in het water erbij dus. Al is het streefdoel tegenwoordig wél om de krathongs zoveel mogelijk uit duurzame materialen te vervaardigen. En met behulp van drijvende dammen worden ze iets verder stroomafwaarts weer uit het water opgevist.
Loi Krathong, dé apotheose van mijn verblijf op Ko Kut
Ik heb de feestelijke eer om op Ko Kut het jaarlijkse festival Loi Krathong mee te vieren. In mijn resort heeft het personeel voor elke gast een persoonlijke krathong ineen geknutseld. Zo blij als een kind mag ik de mijne bij het ontbijt al in ontvangst nemen. ‘s Avonds is het dan verzamelen geblazen aan het strand van Paradise Beach Resort. Zowat de ganse eilandbevolking is present.
Op de weide naast het strand barst het van de eetkraampjes en geven de kinderen van Ko Kut op het kleurig versierde podium het beste van zichzelf tijdens een zangwedstrijd, mét professionele jury en al. Het lijkt wel de Thaise versie van een Vlaamse pensenkermis. Maar waar het hier allemaal écht om draait, zijn de krathongs uiteraard. Ik begeef mij schoorvoetend naar het strand met mijn eigen exemplaar in de hand, steek het kaarsje en de wierookstaafjes aan en laat het bloemenbootje vrij in zee. Hopelijk blijft de vlam nog even branden. Dat zou namelijk geluk brengen. Al blijkt dat met de wilde baren van de zee geen evidentie.
Mijn kaars dooft helaas al snel, een toepasselijke metafoor die tevens het einde van mijn rondreis in Thailand inluidt. Twee weken lang mocht ik met al mijn zintuigen intens proeven van de rijke schatten die het land van de glimlach te bieden heeft en mocht ik onderweg een resem leuke mensen ontmoeten. Van de groene heuvels in het noorden, via de drukke metropool Bangkok, tot aan de wondermooie stranden van Ko Kut. Conclusie? Dat het allesbehalve kut was!
Koffers pakken en wegwezen
Waar ligt Ko Kut precies?
Ko Kut is een exotisch eiland in de Golf van Thailand, in het uiterste zuidoosten van het land. De grens met Cambodja ligt niet veraf. Ko Kut kent nog relatief weinig toerisme, in tegenstelling tot z’n buur Ko Chang. Trat is de dichtstbijzijnde stad – per ferry te bereiken via de pier van Laem Sok – waar ook een kleine, regionale luchthaven gevestigd is.
Hoe naar Ko Kut reizen?
Om Ko Kut te bereiken reis je meestal via Bangkok. Ik vloog van Brussel naar Bangkok met Qatar Airways, met één overstap in Doha.
Met het vliegtuig, minibus en boot vanuit Bangkok
Reis je meteen door naar Ko Kut? Dan kan van hieruit beter meteen doorvliegen naar Trat met Bangkok Airways (vluchtduur: 1u). Je kan je aansluitende vlucht in één ticket via Qatar Airways boeken, zodat je gedekt bent in geval van eventuele vertragingen.
Vanaf de regionale luchthaven van Trat brengt een minibus je dan naar de ferryterminal van Laem Sok, voor de overtocht met de snelle veerdienst van Boonsiri naar Ko Kut (duur overtocht: 1u).
Vanaf de pier van Ao Salat, eens aangekomen op Ko Kut, verdelen songthaews de passagiers dan over de verschillende hotels. Je krijgt dan ook al meteen een uur mee wanneer men je terug aan je hotel komt ophalen voor de retour.
Met de bus en boot vanuit Bangkok
Reis je vanuit het centrum van Bangkok naar Ko Kut? Dan hoef je niet per se het vliegtuig nemen, maar kan je ook per bus en boot reizen. De firma Boonsiri biedt comfortabele én voordelige all-in-formules aan.
Dagelijks vertrekt er een luxueuze touring car uit het hartje van Bangkok, vlakbij Khao San Road. In Laem Sok, niet ver van de het provinciestadje Trat, geeft de bus aansluiting op de snelle veerdienst naar Ko Kut (duur overtocht: 1u).
Vanaf de pier van Ao Salat, eens aangekomen op Ko Kut, verdelen songthaews de passagiers dan over de verschillende hotels, waar je in de loop van de namiddag aankomt. Je krijgt dan ook al meteen een uur mee wanneer men je terug aan je hotel komt ophalen voor de retour.
Reken wel op iets meer dan 8u reistijd, voor het volledige traject van Bangkok tot aan je hotel op Ko Kut.
Vervoer ter plaatse
Om Ko Kut te verkennen is een scooter huren een must. Het eiland mag dan misschien niet erg groot zijn, de afstanden zijn nét dat ietsje te groot om te voet te overbruggen. Openbaar vervoer is er onbestaande. Scooters kunnen bijvoorbeeld gehuurd worden bij het buurtwinkeltje in het dorp Ao Phrao, vlak naast het Rest Sea Resort. De huur kost een habbekrats, maar er komt dan ook niets van officieel papierwerk aan te pas. Wees dus voorzichtig! Tanken kan aan de pomp tegenover de ingang van het Rest Sea Resort. Eerst geld inwerpen en tanken tot de pomp stopt. Dit procedé herhalen tot de tank vol is.
Waar logeren op Ko Kut?
Rest Sea Resort
Ik verbleef in het relaxte Rest Sea Resort, aan het tropische strand van Ao Phrao. Reken wel op een uur rijden vanaf de veerhaven van Ao Salat, daar dit resort helemaal in het zuidwesten van het eiland genesteld ligt. Amper 15 kamers, telt dit kleinschalige resort, verdeeld over enkele villa’s. Rust gegarandeerd hier dus! Ik reserveerde een ruime Deluxe Villa, die je met of zonder plonsbad kan reserveren.
Het bescheiden overloopzwembad van het resort nestelt zich op het strand zelf en wordt ’s avonds kleurrijk verlicht. Heel instagrammable is het trio hangmatten op het strand, dat bij vloed in het appelblauwzeegroene water van de zee komt te hangen. Hotelgasten kunnen er verder ook gratis gebruik maken van kajaks, om de zee op te varen of al roeiend het naast het resort gelegen vissersdorpje Ao Phrao te verkennen. “Let the sea set you free” is dan ook hun slogan.
Ook leuk: In de late namiddag organiseert men in het resort een happy hour. Je profiteert dan van twee cocktails voor de prijs van één. Het Rest Sea Resort beschikt verder ook nog over een klein restaurant, dat ’s ochtends een gezond ontbijtbuffet en ’s avonds zowel een Thaise als internationale gerechten serveert. Spijtig genoeg is er ’s avonds geen bar open in het hotel. Je kan wel iets te drinken halen in het buurtwinkeltje in het dorpje, net naast het hotel, en op het privéterras van je villa consumeren.
ⓘ Ik betaalde 3153 THB (≈ € 86) per nacht in een Deluxe Villa, inclusief ontbijt (november 2019), wat een best wel schappelijke prijs is voor de luxe die je bij Rest Sea Resort geniet.
Goed om weten
Reisdocumenten
Verblijf je maximum een maand in Thailand, dan is er géén visum vereist. Wél een internationaal paspoort, dat vanaf de datum van aankomst nog minstens zes maanden geldig is.
Beste periode
Ko Kut geniet een tropisch klimaat, beïnvloed door de moesson. Van juni tot november valt er veel regen. De beste periode om naar Ko Kut te reizen is dus in de winter. De topmaanden zijn januari en februari. Later op het voorjaar wordt het broeierig heet, tot de regen opnieuw toeslaat.
Ik reisde er tijdens de eerste helft van november heen. Afgezien van een felle regenbui links of rechts, genoot ik er van voortreffelijk weer met stabiele temperaturen van om en bij de 30 graden Celsius. Gezien het regenseizoen dan nog maar net voorbij is, glundert de natuur in volle glorie en zijn de watervallen allesbehalve uitgedroogd. Er waren toen ook nog niet zoveel toeristen, daar het hoogseizoen nog moest beginnen.
Leuk is om het Loi Krathong festival hier te kunnen meepikken! Dit folklorefeest vindt telkens plaats in november, op de avond van de twaalfde volle maan van de Thaise maankalender. De exacte datum varieert jaar per jaar (zie overzicht hieronder):
| Jaar | Datum | Dag |
| 2023 | 27 november | maandag |
| 2024 | 15 november | vrijdag |
| 2025 | 5 november | woensdag |
| 2026 | 24 november | dinsdag |
| 2027 | 14 november | zondag |
| 2028 | 2 november | donderdag |
| 2029 | 21 november | woensdag |
| 2023 | 10 november | zondag |
Deze trip combineren
Mijn exotisch uitje naar Ko Kut vormde het sluitstuk van een twee weken durende rondreis doorheen Thailand. Ik startte die in het noorden van Thailand. Hier bracht ik een bezoek aan de charmante provinciestad Chiang Mai en snorde van hieruit per scooter naar het hippiedorpje Pai. Vervolgens spoorde ik per nachttrein van Chiang Mai naar Bangkok, waar ik de Thaise hoofdstad beter leerde kennen tijdens een gecombineerde boot- en fietstocht in Bangkok. Van Bangkok ging het dan tenslotte naar Ko Kut. Hier ontvluchtte ik de hectische hoofdstad en genoot er nog even van wat tropische rust, alvorens huiswaarts te keren.
Leuk artikel Xavier. Handige tips.
Dankjewel! ☺️
Pingback: Op tournée door Thailand – Op Congé met Xavier